All Posts By

admin

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów

By | Prawo podatkowe

Dostawy dokonywane pomiędzy przedsiębiorstwami znajdującymi się w różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej określane są mianem dostaw wewnątrzwspólnotowych. Polski przedsiębiorca (podatnik VAT) przesyłając  towar do przedsiębiorcy znajdującego się na obszarze Wspólnoty, objęty będzie stawką 0% VAT, jeżeli spełnione zostaną między innymi następujące warunki:

1. dostawa została wykonana na rzecz podmiotu, posiadającego status podatnika VAT w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
2. towary zostaną wysłane lub wywiezione z terytorium Polski do miejsca przeznaczenia w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
3. podatnik będzie posiadać dowód, określony zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, potwierdzający wywiezienie towarów z Polski.

Katalog dowodów mogących służyć jako potwierdzenie wywozu można znaleźć  w art.42 ustawy o podatku od towarów i usług. Pamiętać należy, iż  w art. 13 ust.4  tej ustawy wymieniono czynności wywozu , które  mimo przemieszczania nie są utożsamiane z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów. Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez przedsiębiorcę, należących do niego towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego jeżeli mają one służyć działalności gospodarczej przedsiębiorcy za granicą.

Obowiązek podatkowy w zakresie WDT powstaje z chwilą wystawienia faktury przez przedsiębiorcę, nie później jednak niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wykonywanej w sposób ciągły przez okres dłuższy niż miesiąc uważa się ją za dokonaną z upływem każdego miesiąca do czasu zakończenia dostawy tych towarów. Podobnie jak wcześniej tego rodzaju transakcje  wykazuje się w deklaracji podatkowej  VAT-7, VAT-7K – zależnie od statusu podatnika. Dostawy wewnątrzwspólnotowe podlegają również rejestracji w formie składania informacji podsumowujących (elektronicznie (VAT-UE) za okres miesiąca kalendarzowego.

Udostępnianie mediów

By | Prawo podatkowe, Wspólnoty mieszkaniowe

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10 marca 2011 r.  (sygn. I FSK 423/1) potwierdził, że w przypadku gdy wspólnota mieszkaniowa świadczy usługi w zakresie udostępniania mediów (np. energia cieplna, woda) do odrębnych lokali (świadczy je na zewnątrz), to może występować jako podatnik VAT.

Jeśli więc wspólnota tylko pośredniczy w zakupie mediów, czyli odsprzedaje je poszczególnym właścicielom, to dokonuje świadczenia usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. W takim przypadku wspólnota ma obowiązek wystawienia faktury od takiej czynności na żądanie właściciela.

Podatek od dochodów z lokali użytkowych

By | Wspólnoty mieszkaniowe

Zupełnie niedawno Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygał czy zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali użytkowychna pokrycie kosztów utrzymania części wspólnej nieruchomości oraz na zakup mediów do wyodrębnionych lokali należy zaliczyć do przychodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi przeznaczonych na utrzymanie tych zasobów i ujmować je w ewidencji i deklaracji jako przychody korzystające ze zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., zaś koszty dotyczące tych przychodów ujmować jako koszty związane z gospodarką zasobami mieszkaniowymi ?

Sąd rozstrzygając powyższe m. in. przepis art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p. i stwierdził, że z jego treści wynika, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa, korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

– dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi;

– dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych. Zaakcentowano, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

W dalszej kolejności wyjaśniono  znaczenie pojęcia „zasoby mieszkaniowe”  stwierdzając, że lokale użytkowe nie należą do żadnej ze wskazanych powyżej grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie). Istotą lokali użytkowych jest bowiem ich niemieszkalne przeznaczenie, co oznacza, że nie można ich zaliczyć do zasobów mieszkaniowych. Zatem dochód uzyskany z tytułu zaliczek wniesionych przez właścicieli lokali użytkowych na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnych oraz mediów nie pochodzi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, a zatem nie może podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego.

Odprawa pieniężna w przypadku indywidualnego zwolnienia pracownika

By | Prawo pracy

Warto pamiętać, iż w przypadku rozwiązania stosunku pracy przez pracodawcę (zatrudniającego co najmniej 20 pracowników) z przyczyn niedotyczących pracownika, jeżeli przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy przysługuje odprawa pieniężna.

Jednakże należy spełnić następujące przesłanki:
– pracodawca zatrudnia co najmniej 20 pracowników (art. 1 ust. 1 ustawy)
– przyczyna rozwiązania stosunku pracy musi nie dotyczyć pracownika oraz
stanowić wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub
(art. 10 ust. 1).

Jako przykład można wskazać odmowę pracownika przyjęcia zaproponowanych
przez pracodawcę warunków pracy i płacy. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z
dnia 27 sierpnia 2013 r. II PK 340/12: „rozwiązanie stosunku pracy z upływem okresu
dokonanego wypowiedzenia, następujące w wyniku odmowy pracownika przyjęcia
zaproponowanych przez pracodawcę warunków pracy lub płacy, może być uznane za
rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika, jeżeli z porównania
dotychczasowych i proponowanych warunków wynika, że ich przyjęcie prowadziłoby do
poważnych zmian na niekorzyść pracownika – art. 10 ust. 1 ustawy z 2003 r. o szczególnych
zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących
pracowników. W konsekwencji pracownikowi przysługuje odprawa pieniężna, o której
stanowi art. 8 tej ustawy. W takiej bowiem sytuacji, rozwiązanie stosunku pracy jest
wprawdzie bezpośrednio skutkiem odmowy pracownika przyjęcia proponowanych warunków,
lecz jego istotną przyczynę stanowi działanie pracodawcy zmierzające do poważnego
pogorszenia warunków pracy lub płacy”.

Zadośćuczynienie dla najbliższych poszkodowanego

By | Szkody medyczne

W dniu 27 marca 2018 r. Sąd Najwyższy w składzie 7 sędziów podjął trzy uchwały: III CZP 36/17, III CZP 60/17, III CZP 69/17, w których wskazał wprost: „sąd może przyznać zadośćuczynienie za krzywdę osobom najbliższym poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego uszczerbku na zdrowiu”. Można stwierdzić, że w tym zakresie ukształtowała się jednolita linia orzecznicza.

Dotychczas zadośćuczynienie dla najbliższych przysługiwało jedynie w przypadku śmierci poszkodowanego na podstawie art. 446 § 4 k.c. zgodnie z którym § 4 „sąd może także przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”. Od momentu podjęcia wyżej wymienionych uchwał zadośćuczynienie dla osób najbliższych przysługuje również za krzywdę, tj. cierpienia jakie ponieśli w związku z uszczerbkiem na zdrowiu najbliżej im osoby. Sąd Najwyższy uznał, iż podstawę takiego roszczenia stanowi art. 24 § 1 w zw. z art. 448 k.c.  Zgodnie z art. 448 k.c.” w  razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Przepis art. 445 § 3 stosuje się”. Z kolei art. 24 k.c. odnosi się do naruszenia dóbr osobistych. Sąd Najwyższy we wspomnianej uchwale  wprost wskazał, że: „doprowadzenie czynem niedozwolonym do ciężkiego uszczerbku na zdrowiu lub rozstroju zdrowia poszkodowanego, którego konsekwencją jest niemożność nawiązania lub kontynuowania typowej więzi rodzinnej, stanowi naruszenie własnego dobra osobistego bliskich i przyczynę ich własnej krzywdy. Zaznaczył jednak, że chodzi o rzeczywiste, silne i trwałe więzi emocjonalne, które można obiektywnie potwierdzić”.

 

 

 

 

 

Podział majątku po rozwodzie

By | Sprawy rodzinne

Małżonkowie mogą podzielić majątek wspólny dobrowolnie albo złożyć wniosek o podział do sądu rejonowego lub do sądu, który będzie orzekał o rozwodzie. Istotne jest,  że podział może objąć cały majątek wspólny lub być ograniczony do jego części.

 

Przedmioty majątkowe, które tworzą majątek wspólny to w szczególności:

  1. a) pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalnościzarobkowej każdego z małżonków (np. z umowy o pracę czy prowadzonej działalnościgospodarcze),
  2. b) dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków ( np. dochody z czynszu najmu, dzierżawy, ),
  3. c) środki zgromadzone na rachunku bankowym lub pracowniczym funduszu emerytalnym każdego z małżonków.

Wspólność majątkowa małżeńska charakteryzuje się tym, iż w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością. Podział majątku (zarówno sądowy, jak i umowny) jest możliwy z chwilą, gdy ustaje wspólność majątkowa.

Do wspólnego majątku małżonków nie wchodzą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił, przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków, prawa autorskie, niewypłacone przez pracodawcę wynagrodzenie.

Od wniosku o podział majątku wspólnego po ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej pobiera się opłatę stałą w wysokości 1.000,00 PLN. Jeżeli wniosek zawiera zgodny projekt podziału majątku, opłata stała wynosi jedynie 300,00 PLN.

Mając na uwadze powyższe zdecydowanie najprostszym i najtańszym rozwiązaniem jest podział majątku dokonany poprzez umowę. Polubowne porozumienie małżonków pozwala oszczędzić zarówno czas, jak i pieniądze.

 

Kontakty z dzieckiem po rozwodzie

By | Sprawy rodzinne

Sąd w wyroku rozwodowym zawsze decyduje o sposobie utrzymywania kontaktu z małoletnim.

Kontakty z dzieckiem są niezależne od władzy rodzicielskiej. Pomimo rozwodu rodzice powinni  ponosić ciężar wychowania.  Nie wszyscy rodzice jednak korzystają z prawa kontaktu z małoletnim
i nie wszyscy spełniają ten obowiązek, albo po prostu zaniedbują te kwestie.

Realizacja prawa  do kontaktów osobistych rodzica i dziecka po rozwodzie jest trudna, gdy między osobą, z którą dziecko mieszka, a innymi osobami uprawnionymi do kontaktów istnieje konflikt.

Często konflikt prowadzi również do uprowadzenia dziecka. Należy jednak mieć na uwadze, aby Odpowiedzialni rodzice nie angażowali dziecka w  problematyczne sytuacje z nimi związane.

Rodzice zawsze powinni dążyć do kompromisu w sprawie kontaktów z dziećmi. Istotne przy tym jest, że w przypadku braku ugodowego uregulowania przedmiotowej kwestii przepisy prawa są skonstruowane w taki sposób, że  niezastosowanie się do orzeczenia rozwodowego może skutkować wręcz zastosowaniem środków przymusu. Sprawy opiekuńcze są traktowane przez Państwo jako obowiązek.

Rodzaje papierów wartościowych

By | Papiery wartościowe

Przepisy o obrocie instrumentami finansowymi definiują papiery wartościowe jako:

– akcje,
– prawa poboru,
– prawa do akcji,
– warranty subskrypcyjne,
– kwity depozytowe,
– obligacje,
– listy zastawne,
– certyfikaty inwestycyjne,
– inne zbywalne papiery wartościowe, tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego,
– inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienie do nabycia lub objęcia papierów wartościowych określonych w poprzednich punktach lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego (prawa pochodne).

Sam papier wartościowy jest zbywalnym dokumentem  lub zapisem w systemie informatycznym na rachunku papierów wartościowych, uzewnętrzniającym prawa majątkowe  osoby, które przysługują jej jeśli jest wskazana jako uprawniona w treści dokumentu, a przedłożenie papieru wartościowego  jest warunkiem koniecznym i wystarczającym dla realizacji uprawnienia.

Błędna diagnoza choroby

By | Szkody medyczne

Błędna diagnoza w początkowej fazie leczenia w przypadku choroby staje się bardzo często powodem pogorszenia się zdrowia pacjenta, a często miewa dalsze negatywne konsekwencje.

Odpowiedzialność lekarza za błędną diagnozę może być obecnie oceniana w drodze postępowania sądowego lub przez Wojewódzką Komisję do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych. Zadośćuczynienie za krzywdy pacjenta przewidują przepisy prawa cywilnego, z których wynika, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia pacjenta z winy lekarza, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Postępowanie przed wojewódzką komisją ma na celu ustalenie, czy zdarzenie, którego następstwem był uszczerbek na zdrowiu, stanowiło zdarzenie medyczne, które przyczyniło się na skutek działania lub zaniechania do  opóźnienia we właściwym leczeniu i przyczyniło  się do rozwoju choroby.
Jest to zdecydowanie krótsza droga do uzyskania świadczenia pieniężnego, jednak trzeba wiedzieć, iż roszczenia finansowe w tym trybie są ograniczone kwotowo.

Obligacje

By | Papiery wartościowe

Obligacje korporacyjne – czy warto?

Sporo osób inwestuje w obligacje korporacyjne z nadzieją na dobry zysk. Nie każdy jednak inwestor wie co powinno znajdować się w dokumentach stanowiących ofertę nabycia papierów wartościowych. Trzeba pamiętać, że przepisy ustawy wyznaczają minimalny zakres informacji jakie muszą znaleźć się w propozycji nabycia. Emitent uprawniony jest   oczywiście do określenia informacji dodatkowych jednak nie może pominąć informacji wskazanych w przepisach. Propozycja nabycia powinna zawierać, stosownie do rodzaju emitenta i obligacji, warunki emisji oraz informacje pozwalające na ocenę sytuacji finansowej emitenta.  Brak podstawowych elementów min. nieoznaczenenie celu  może być wskazywać na podejrzane zamiary emitenta obligacji.

Tego rodzaju inwestycje są obarczone dużym ryzykiem, bowiem nigdy nie wiadomo, czy emitent zrealizuje udanie planowane inwestycje.

Warto wiedzieć, że ten kto przy emisji nie zachowuje warunków określonych
w ustawie, podaje nieprawdziwe dane, czy narusza cele emisji lub nie przekazuje wydruków informacji i komunikatów na swojej stronie internetowej podlega odpowiedzialności karnej za przestępstwo i w przypadku tego rodzaju naruszeń sprawę należy skierować do Prokuratury celem ścigania karnego.