Dostawy dokonywane pomiędzy przedsiębiorstwami znajdującymi się w różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej określane są mianem dostaw wewnątrzwspólnotowych. Polski przedsiębiorca (podatnik VAT) przesyłając towar do przedsiębiorcy znajdującego się na obszarze Wspólnoty, objęty będzie stawką 0% VAT, jeżeli spełnione zostaną między innymi następujące warunki:
1. dostawa została wykonana na rzecz podmiotu, posiadającego status podatnika VAT w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
2. towary zostaną wysłane lub wywiezione z terytorium Polski do miejsca przeznaczenia w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
3. podatnik będzie posiadać dowód, określony zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, potwierdzający wywiezienie towarów z Polski.
Katalog dowodów mogących służyć jako potwierdzenie wywozu można znaleźć w art.42 ustawy o podatku od towarów i usług. Pamiętać należy, iż w art. 13 ust.4 tej ustawy wymieniono czynności wywozu , które mimo przemieszczania nie są utożsamiane z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów. Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez przedsiębiorcę, należących do niego towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego jeżeli mają one służyć działalności gospodarczej przedsiębiorcy za granicą.
Obowiązek podatkowy w zakresie WDT powstaje z chwilą wystawienia faktury przez przedsiębiorcę, nie później jednak niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wykonywanej w sposób ciągły przez okres dłuższy niż miesiąc uważa się ją za dokonaną z upływem każdego miesiąca do czasu zakończenia dostawy tych towarów. Podobnie jak wcześniej tego rodzaju transakcje wykazuje się w deklaracji podatkowej VAT-7, VAT-7K – zależnie od statusu podatnika. Dostawy wewnątrzwspólnotowe podlegają również rejestracji w formie składania informacji podsumowujących (elektronicznie (VAT-UE) za okres miesiąca kalendarzowego.